Βολτάροντας στην Αθήνα και τα πέριξ, παρατήρησα το εξής φαινόμενο.
Φαγάδικα τύπου «Hot dog – Frappe 0,70» ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Φούρνοι με φτηνές τυρόπιτες. Σουβλατζίδικα επίσης, με το σουβλάκι κάτω από 1 ευρώ.
Αν εξαιρέσουμε τους φούρνους, που κι εκεί υπάρχουν τρόφιμα κράχτες, τα υπόλοιπα θα τα χαρακτήριζα ως φαγάδικα-σκουπιδιάρικα.
Γιατί αγαπητά μου παιδιά, το hot dog και το σουβλάκι με τους γύρους και τα αμφιβόλου ποιότητος κρέατα, δεν είναι τροφή, είναι όπως το είπα, σκουπίδι. Παρόλα αυτά, ο κόσμος τα προτιμά κατά κόρον όπως και την τυρόπιτα του ενός ευρώ, αυτό το κατασκεύασμα με πολύ φύλλο, πολύ λίπος και ελάχιστο τυρί. «Ο έλληνας το φαΐ δεν το κόβει» είναι η άποψη όλων αυτών των επιχειρηματιών εστίασης, που εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση θησαυρίζουν, ταΐζοντας τον κόσμο σαβούρες.
Μη, τζίζ!
Έχεις οικονομικό πρόβλημα; Βράσε μία πατάτα, κόψε κι ένα μαρούλι, λίγο λαδάκι κι είσαι έτοιμος. Μην ενδίδεις στα τρόφιμα κράχτες αλλά σκουπίδια, που σου πασάρουνε φτηνά από…αγάπη και συμπόνια… Και μην αφήνεις φυσικά και τα παιδιά σου να τα τρώνε. Επισκέφτηκα πρόσφατα μεγάλο εμπορικό κέντρο και με λύπη μου είδα γονείς να ταΐζουν τα παιδιά τους με Combo σκουπιδογεύματα. Χάμπουργκερ του ενός ευρώ και πατάτες των 50 λεπτών με δώρο την κόκα κόλα. Πόσο ξύλο θέλετε; Μα, πόσο;
Το ζήτημα είναι να χορτάσουμε δηλαδή; Με όποιο κόστος; Αν θέλεις να κάνεις οικονομία πάρε στο παιδί σου ένα κουλούρι με λίγο τυρί. Τι το δηλητηριάζεις; Επειδή το γέννησες, μπορείς και να του «κάψεις» τα σωθικά;
Είναι γεγονός ότι σε καιρούς ένδειας ο κόσμος το ρίχνει στο φαγητό. Στο φτηνό φαγητό όμως. Αυτό που θα σε στείλει κάποια στιγμή στο νοσοκομείο με φραγμένες αρτηρίες, με έλκος, με κολίτιδες και άλλα τέτοια ωραία.
Το «βρώμικο» θα πρέπει να είναι η εξαίρεση στη διατροφική μας ρουτίνα και όχι ο κανόνας. Κανόνας είναι να υπάρχουμε.
Υγιείς και δυνατοί όσο περνάει, κυριολεκτικά, από το χέρι μας.