Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν καλεσμένη σε τρία τραπέζια. Το ένα εξ’ αυτών σε εστιατόριο.
Είμαι σε γενικές γραμμές ένα πολύ χαλαρό άτομο, παρόλα αυτά, ενοχλούμαι πολύ από την έλλειψη βασικών τρόπων συμπεριφοράς. ‘Άλλο πράγμα να είσαι χαλαρός και άλλο αγενής και κοινωνικά απαίδευτος. Αυτό που διαπίστωσα με μεγάλη μου λύπη είναι η έλλειψη στοιχειωδών τρόπων συμπεριφοράς στα τρία αυτά “διατροφικά” καλέσματα, σχεδόν από όλους τους καλεσμένους. Σαν ειδικός σε θέματα διατροφής, θα ξεφύγω λίγο σήμερα και θα αναφερθώ στους βασικούς κανόνες που οφείλουμε να εφαρμόζουμε όταν είμαστε καλεσμένοι σε φαγητό.
1. Οπουδήποτε και αν είμαστε καλεσμένοι, οφείλουμε να σεβόμαστε την ώρα που μας έχουν υποδείξει. Αυτό το ελληνικό συνήθειο της αργοπορίας χωρίς προειδοποίηση είναι εξαιρετικά αγενές. Το “9 ή ώρα” σημαίνει το πολύ 9.10, όχι 8.30 ούτε 10.00.
2. Αν είμαστε καλεσμένοι σε φιλικό σπίτι, είναι ευγενικό να μην πάμε με άδεια χέρια. Αν μας έχουν καλέσει σε κάποιο εστιατόριο φροντίζουμε το πακέτο να είναι διακριτικό.
Ο/η οικοδεσπότης καλό θα είναι να ανοίξει το δώρο την ώρα που το λαμβάνει. Αν είναι κάποιο γλυκό ή κρασί, το σερβίρουν για να τιμήσουν τον καλεσμένο. Τώρα, αν οι οικοδεσπότες είναι από αυτούς που τα κρατάνε για να τα δωρίζουν αλλού, καλύτερα να πάτε με άδεια χέρια!
3. Αν είμαστε καλεσμένοι σε σπίτι, τιμούμε την οικοδέσποινα τρώγοντας με διάθεση ό,τι έχει μαγειρέψει. Μεγάλη αγένεια να πείτε “ααα…κάνω δίαιτα, θα φάω μόνο σαλάτα”.
Αν έχετε κάποια διατροφική ιδιαιτερότητα (όπως εγώ που είμαι χορτοφάγος) οφείλετε να έχετε ενημερώσει από πριν. Αν είστε καλεσμένοι σε εστιατόριο, δεν παραγγέλνετε το πιο ακριβό πιάτο και φυσικά τρώτε όλο το φαγητό σας. Το πακετάκι για το σπίτι, φυσικά το ξεχνάτε όπως το σκεφτήκατε…
4. Δεν τρώμε με ανοικτό το στόμα, δεν απλωνόμαστε στο τραπέζι, δεν βάζουμε το πιρούνι μας μέσα στη σαλάτα. Αν θέλουμε να φάμε κάτι που υπάρχει στη μέση, φέρνουμε ή ζητάμε να μας φέρουν την πιατέλα, χωρίς να ενοχλούμε τους συνδαιτυμόνες μας. Αν είμαστε ευγενικοί, προσφερόμαστε να σερβίρουμε πρώτα τους διπλανούς μας.
5. Αν υπάρχει πετσέτα την απλώνουμε στα πόδια μας. Όταν τελειώσουμε το φαγητό δεν την πετάμε στο τραπέζι. Την ακουμπάμε από την καθαρή της πλευρά, στα αριστερά του πιάτου μας.
6. Δεν ρουφάμε, δεν κάνουμε θορύβους με το στόμα μας, δεν σκαλίζουμε το φαγητό μας (ούτε τη μύτη μας), δεν κάνουμε μορφασμούς, ούτε λέμε “μπλιαξ, αυτό είναι αηδία”, δεν τρώμε με τα χέρια, δεν κάνουμε παπάρες στη σαλάτα. Αν σας ξεφύγει κανένα ρεψιματάκι (να μη σας ξεφύγει!) ή αν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να κρατηθείτε, βάλτε τη ρημάδα την πετσέτα στο στόμα σας και ζητήστε και κανένα συγγνώμη…όσοι δεν το κάνετε είστε πραγματικά αηδιαστικοί.
Δεν φυσάμε τη μύτη με θόρυβο, δεν χασμουριόμαστε σαν αγελάδες, δεν φτερνιζομαστε με θόρυβο, κάνοντας ντους τους υπόλοιπους.
7. Δεν καθαρίζουμε τα δόντια μας μπροστά στους υπόλοιπους. Για κανένα λόγο. Πάμε στην τουαλέτα λέγοντας ευγενικά “με συγχωρείτε” και σηκωνόμαστε. Όταν θέλετε να πάτε τουαλέτα δεν λέτε “πάω για κατούρημα”… (το άκουσα και αυτό).
8. Δεν μιλάμε στο κινητό και δεν στέλνουμε μηνύματα. Εκτός και αν είστε γιατρός ή υπάρχει άρρωστος άνθρωπος στην οικογένεια. Στην κολλητή σας που την έφτυσε ο γκόμενος όμως, δεν κάνετε ανάλυση συμπεριφορών ενόσω είστε στο τραπέζι.
9. Τέλος, αν είστε καλεσμένοι σε εστιατόριο, σε καμία μα καμία περίπτωση δεν λέτε όταν έρθει ο λογαριασμός στον οικοδεσπότη “πόσο πήγε το μαλλί μεγάλε;”. Πιο αγενής, γίνεσαι λεμονόκουπα.
Υπάρχουν φυσικά άλλοι τόσοι κανόνες, αυτοί είναι οι βασικοί και τους αναφέρω γιατί είναι αυτοί που βλέπω να παραβιάζονται πολύ συχνά. Είναι οι κανόνες που μας καθιστούν άτομα με κοινωνική παιδεία, την οποία θεωρώ ισάξια με το οποιοδήποτε ντοκτορά. Τις “γυφτιές” ξεχάστε τις πια! Βασανίζετε κόσμο μερικοί!
